غزلیات حافظ – غزل 287
غزل 287
اي همه شکل تو مطبوع و همه جاي تو خوش
دلم از عشوه شيرين شکرخاي تو خوش
همچو گلبرگ طري هست وجود تو لطيف
همچو سرو چمن خلد سراپاي تو خوش
شيوه و ناز تو شيرين خط و خال تو مليح
چشم و ابروي تو زيبا قد و بالاي تو خوش
هم گلستان خيالم ز تو پرنقش و نگار
هم مشام دلم از زلف سمن ساي تو خوش
در ره عشق که از سيل بلا نيست گذار
کرده‌ام خاطر خود را به تمناي تو خوش
شکر چشم تو چه گويم که بدان بيماري
مي کند درد مرا از رخ زيباي تو خوش
در بيابان طلب گر چه ز هر سو خطريست
مي‌رود حافظ بي‌دل به تولاي تو خوش
اي همه شکل تو مطبوع و همه جاي تو خوش
دلم از عشوه شيرين شکرخاي تو خوش
همچو گلبرگ طري هست وجود تو لطيف
همچو سرو چمن خلد سراپاي تو خوش
شيوه و ناز تو شيرين خط و خال تو مليح
چشم و ابروي تو زيبا قد و بالاي تو خوش
هم گلستان خيالم ز تو پرنقش و نگار
هم مشام دلم از زلف سمن ساي تو خوش
در ره عشق که از سيل بلا نيست گذار
کرده‌ام خاطر خود را به تمناي تو خوش
شکر چشم تو چه گويم که بدان بيماري
مي کند درد مرا از رخ زيباي تو خوش
در بيابان طلب گر چه ز هر سو خطريست
مي‌رود حافظ بي‌دل به تولاي تو خوش
+ نوشته شده در بیست و چهارم فروردین ۱۳۸۷ ساعت 2:42 توسط جمال پاریاب
|