غزل 189

طاير دولت اگر باز گذاري بکند
يار بازآيد و با وصل قراري بکند

ديده را دستگه در و گهر گر چه نماند
بخورد خوني و تدبير نثاري بکند

دوش گفتم بکند لعل لبش چاره من
هاتف غيب ندا داد که آري بکند

کس نيارد بر او دم زند از قصه ما
مگرش باد صبا گوش گذاري بکند

داده‌ام باز نظر را به تذروي پرواز
بازخواند مگرش نقش و شکاري بکند

شهر خاليست ز عشاق بود کز طرفي
مردي از خويش برون آيد و کاري بکند

کو کريمي که ز بزم طربش غمزده‌اي
جرعه‌اي درکشد و دفع خماري بکند

يا وفا يا خبر وصل تو يا مرگ رقيب
بود آيا که فلک زين دو سه کاري بکند

حافظا گر نروي از در او هم روزي
گذري بر سرت از گوشه کناري بکند