غزل 109

دير است که دلدار پيامي نفرستاد
ننوشت سلامي و کلامي نفرستاد

صد نامه فرستادم و آن شاه سواران
پيکي ندوانيد و سلامي نفرستاد

سوي من وحشي صفت عقل رميده
آهوروشي کبک خرامي نفرستاد

دانست که خواهد شدنم مرغ دل از دست
و از آن خط چون سلسله دامي نفرستاد

فرياد که آن ساقي شکرلب سرمست
دانست که مخمورم و جامي نفرستاد

چندان که زدم لاف کرامات و مقامات
هيچم خبر از هيچ مقامي نفرستاد

حافظ به ادب باش که واخواست نباشد
گر شاه پيامي به غلامي نفرستاد